30/01/1917, Winter aan de grens, De Telegraaf (www.delpher.nl)

Winter aan de grens. (Van onzen correspondent).

VAN DE GRENS, 29 Jan.

'i Kanaal Sluis-Brugge is berijdbaar. Het ligt echter slechts een K.M. ongeveer op Nederlandsch gebied; daar wordt druk schaatsen gereden. Maar het publiek moet 50 meter van de grens blijven.

Aan den overkant van den draad, op het Belgisch gedeelte, ziet men Duitsche officieren en soldaten rijden en ook een aantal burgers. Deze laatsten moeten op hun beurt ook op eenigen afstand van de grens blijven. De draad boven 't ijs is slechts een kleine hindernis, want hij behoort niet tot de bekende versperring. Sommige Duitsche militairen, die gaarne eens op Hollandsen gebied zouden willen rijden, omdat, naar ze beweren, de baan daar beter is, moesten door Hollandsche grenswachten er op gewezen worden, dat ze ook voor 't ijsvermaak Hollands neutraliteit dienen te eerbiedigen.

Er zijn nu veel troepen in Noord-Vlaanderen, veel meer dan eenigen tijd geleden. En er wordt door soldaten op de kanalen druk geschaatst.

Zoowel voor Nederlandsche als Belgische burgers biedt de grens een onaangename hindernis. Andere jaren is bij vorst de vaart Brugge-Sluis 't tooneel van eigenaardig ijsvermaak. Voor de Belgen van Brugge en Damme en ook van verder, die per trein of tram naar Brugge kwamen, was een reisje naar Sluis op „schaverdijnen" bijna een klassieke tocht. Als teeken, dat men in Holland geweest was. bracht, men een gekruld steenen pijpje mee, dat op pet of hoed werd gebonden en een „hijlikmaker"'. een koek, in papier met de Nederlandsche kleuren gewikkeld. Door de echte „schaverdijners" werden die pijpjes jaren bewaard; zooveel pijpjes beteekenden ook zooveel reizen naar Sluis. Voor dit laatste stadje waren het goede dagen.

De Sluizenaren zelf reden naar Brugge.