Andere namen

• Vakantiecentrum der Liberale Mutualisten/Mutualiteiten van België
• Vacantiecentrum der Liberale Mutualiteiten van België
• Centre de Vacances des Mutualités Libérales de Belgique

Adres

Zeedijk 201 (224)

Bestaansperiode

1951-1968

Oprichter

Liberale Gezondheidsinstellingen, Livornostraat 116, Brussel

Korte situering

In 1948 werden de Liberale Gezondheidsinstellingen opgericht. Deze vzw had tot doel het aankopen of het oprichten van gebouwen bestemd voor het herbergen, verzorgen en onderrichten van de leden. De vzw stond tevens in voor het oprichten, beheren en uitbaten van medische en heelkundige instellingen. Haar voornaamste opdracht was echter het organiseren van kindervakanties of preventieve luchtkuren.

De organisatie verwierf in 1951 Hotel Astoria in Heist-aan-Zee en kreeg de naam Home Roger Ryckeman. Ryckeman (+1961) was bestuurder van het Willemsfonds Brugge en raadslid in de Brugse gemeenteraad. In 1952 werden belangrijke wijzigingen aan het gebouw aangebracht om de kindervakanties optimaal te laten verlopen.

Een kind verbleef er veertien dagen. Het home herbergde gedurende de schoolvakanties meer dan tweeduizend kinderen. Zo waren het er 2.023 in 1954. Monitoren verbleven een maand aan zee. Telkens waren het er een 25-tal.

Gedetailleerde lijsten van het jaar 1959 laten zien dat de kinderen via de liberale ziekenkasfederaties vanuit heel het land komen. Er verbleven ook groepen vanuit neutrale mutualiteiten en bijstandsorganisaties.

Getuigenis van François Ceulemans

“Het is 1957. Ik ben 12 jaar. En ben al vijfmaal met zomervakantie geweest met de Liberale Mutualiteit, ondermeer naar Oostende en Bredene. In 1957 ga ik voor de eerste maal naar Heist-aan-Zee in Home Roger Ryckeman op de Zeedijk. Hier zou ik nog in 1958 en in 1959 een deel van mijn zomervakantie doorbrengen.” Een heleboel herinneringen, vooral de positieve zullen François voor altijd bijblijven.

“De ontvangst van de groepen ‘nieuw-aangekomenen’ gebeurde steeds door de directeur, een zeer vriendelijke man, bijgestaan door de zeer strenge onderdirecteur, vergelijkbaar met een opleidingssergeant bij het leger. Hij zou in de volgende jaren zijn reputatie alle eer aandoen.”

’s Morgens aan de wastafel. Op advies van enkele eet François voor het eerst tandpasta. Dan na een ontbijt naar buiten. François schrijft: “Spelen op ‘het hard zand’. Toentertijd was het strand nog niet opgespoten en was er vóór het home, bij laagwater, een grote strook hard zand.” De strook liep tot ter hoogte van hotel Bristol heel wat verderop de dijk in de richting van Duinbergen.

Jongens en meisjes gescheiden was de boodschap. François: “Om de jongens- en meisjesgroepen volledig gescheiden te houden, gebruikte de leiding een roulatiesysteem. Als ‘s morgens de jongens naar het strand gingen, werden de meisjes afgeleid naar de duinen, en ‘s namiddags omgekeerd.”

“Wanneer wij voor het middagmaal terug naar Home Ryckeman gingen, stond er steevast ter hoogte van Hotel Bristol een kunstenaar – eerder een kladschilder – in het midden van de dijk, aan de lopende band en onder grote belangstelling schilderijtjes te ‘borstelen’.” Emilio heet de kunstenaar en hij verkoopt tombolalootjes net zo lang hij een werkje schildert. Dan is de loting. Wie wint krijgt het schilderij, de verf is nog nat, mee naar huis.

Terug in Home Ryckeman was het middagmaal in de refter. “Dat was niet altijd naar ieders meug”, herinnert François zich. “De gebakken worsten werden door velen van ons stiekem onder de rand van de tafel weggemoffeld. Zo ontstond er in deze rand een lange rij gebakken worsten. Heel waarschijnlijk werden die worsten pas veel later ontdekt. Nooit heeft men ons echter op heterdaad kunnen betrappen.”

Na de lunch ging het steevast terug naar het strand of de duinen met een grote blauwe metalen kist vol grote boterhammen met siroop. “Trouwens”, vult François aan, “die boterhammen, gezien de grote hoeveelheid, werden in de keuken belegd met een ‘boterhammensmeermachine’. We kregen ook enkele metalen kitten met koffie mee.”  Tijdens het vieruurtje werden de boterhammen uitgedeeld en dat verliep steeds nogal chaotisch. “Wij probeerden telkens zoveel mogelijk boterhammen te pakken te krijgen. Twee handen tegelijk, betekende ook twee boterhammen. Ik heb nooit van mijn leven ooit lekkerdere boterhammen gegeten, vaak met wat zand!”

Per groep stonden ook altijd een aantal ‘monitrices’ klaar, die de hun toegewezen groep belhamels bezig moest houden met spelletjes, zoals zakdoek leggen. “De onderdirecteur, je weet nog wel, die strenge, lag met een verrekijker tussen het helmgras, om de begeleidsters en ons te controleren. ’s Avonds deelde hij ‘reprimandes’ uit, dikwijls met bittere traantjes tot gevolg.

Regenen deed het zelden. François herinnert ze in ieder geval niet meer. “Die werden meestal opgevuld met een filmvoorstelling in de grote zaal. Tot drie maal toe zag ik Hierdoor was ik de film ‘Olympia’ van Leni Riefenstahl.” En ’s avonds voor het slapengaan: “De dolle fratsen op de slaapzaal. Plagerijen. Zolang mogelijk wakker blijven tot ergernis van de leiding.”

Tot slot: “De laatste dag van elke veertiendaagse vakantie was telkens een topper. Met alle vertrekkende groepen ging het naar het treinstation te Heist. Vandaar namen we de trein naar Brugge, waar we werden vergast op een middagmaal gevolgd door een filmvoorstelling in een ‘echte cinema’. De autobussen die ‘s morgens de nieuwe vakantiegangertjes hadden afgezet in Home Ryckeman, kwamen ons ophalen in Brugge waarna de terugweg naar Antwerpen kon worden aangevat. Op de bus werd, bij het naderen van Antwerpen volmondig gezongen: ‘Ik zie ik de lichtjes van de Schelde…’”

Getuigenis van Franky Derpoorter
Evarist Derpoorter en Marie-Louise Vandevannet, de ouders van Franky Derpoorter uit Heist, waren conciërge in Home Roger Ryckeman aan de Zeedijk. Franky vertelt: “De home opende zijn deuren in 1953. Er werkten zeker dertig man personeel want er was daar veel te doen. Er was een directeur, een onderdirecteur, een sportleraar en zeker veertig tot vijftig monitrices om de kinderen op te vangen. Elke dag werd er voorzien in 2 à 300 broden, zeker 500 kg aardappelen en veel vlees.”

{pgcooliris id=42|width=100%|height=500|numrows=2|otherflashvars=style=white&showSearch=False}