Spel en spelen
Uit de diepte-interviews bleek dat sommige ouders hun kinderen verbod oplegden om te spelen met kinderen van lagere sociale komaf. Terwijl dit vroeger bijna gescheiden werelden waren (andere scholen, andere buurten, duidelijk verschil in kledij, en dergelijke) is dit vandaag niet meer het geval (althans, wat de autochtone bevolking betreft). Het enige verschil is dat ouders van lagere sociale klassen minder met hun kinderen spelen. Waarschijnlijk omdat zij, in tegenstelling tot ouders uit de hogere sociale klassen vandaag, de luxe van veel vrije tijd moeten missen.

Speelgoed
Het bezit van speelgoed lag in de eerste helft van de twintigste eeuw beduidend lager bij de sociale lagere klassen. Dit is nu echter helemaal niet meer het geval. Opvallend is dat de lagere sociale klassen nu zelfs een grotere vertegenwoordiging kennen wat het ragespeelgoed betreft.

Enkel voor de poppen lijkt het bezit ervan democratisch verdeeld geweest te zijn, maar hier mogen we ons niet vergissen: er bestaat immers een heel gamma aan poppen, van dure porseleinen poppen tot zelfgemaakte voddenpoppen. Hoe recenter in de geschiedenis, hoe meer de kloof tussen arm en rijk is dichtgegroeid.
Bij de bevraging: ‘Welk speelgoed had u graag gehad, en heeft u nooit gekregen?’, kwamen ook verrassende antwoorden aan het licht. Het aantal aangekruiste speelgoeditems was veel hoger bij de hogere sociale klassen dan bij de lagere. Kinderen van lagere sociale komaf waren blijkbaar iets meer tevreden met hetgeen ze hadden, of konden zich althans gemakkelijker neerleggen bij het feit dat hun ouders niet méér speelgoed gingen aankopen. Verwachtingen waren des te hoger gespannen bij de kinderen van wie de ouders het waarschijnlijk wel konden permitteren om nog een speeltuig extra te kopen.