De zoektocht van Stephan Vanfleteren als ‘visuele strandjutter' langs de Belgische kust naar sterke koppen en ontroerende verhalen begon bij zijn vroegere buurman Hubert Legein, beter gekend als Berten Bikje, de jongste van de vijf broers. Leopold, Gutsen, Harry, Camiel waren allen garnaalvisser maar niet één die kon zwemmen. Dertig jaar later sta ik aan zijn deur van zijn visserhuisje aan de duinen. Stephan Vanfleteren met mijn fototoestel, hij met zijn melancholische geest. “Ge moet het niet uitstellen, kom maar langs”, had hij nog aan de telefoon gezegd. Lees hier de volledige tekst van de hand van de fotograaf. Julien Vermote: “Mijn knieën zijn kapot door altijd de deining op te vangen van de zee. Neen, ik mis de zee niet. De zee is voorbij, de zee ligt achter me. Trek moar mien lelijke muile voor dat het te laat is.” Jeffry Neyts of ook wel ‘Bananne' genoemd uit Heist: “Ieder schip heeft zijn eigen manier om door het water te glijden, zijn eigen logica, zijn eigen karakter. Ik wil later graag met de grote vissersschepen mee. Ver en lang. Deze zomer was het prachtig toen ik in verre zee de dolfijnen bij zonsondergang onder ons schip zag zwemmen.” Yves Meesschaert: “Ik blijf matroos, ik wil geen verantwoordelijkheid en zorgen van een schipper. We zijn geen mietjes of ‘truntes'. Weet je, vroeger waren er houten schepen en ijzeren mannen, nu zijn er enkel ijzeren schepen en oude mannen.” Lees hier de volledige tekstportretten opgetekend door de fotograaf. Geluidsfragmenten met getuigenissen opgetekend door Juul Devocht ondersteunen de zwartwit-foto's. |
De reeks Visserskoppen van Stephan Vanfleteren is voor het provinciebestuur van West-Vlaanderen de start van het Europees project “Maritiem Erfgoed” in samenwerking met de Vlaamse kustgemeente en buitenlandse maritieme regio's. Tijdens de zomermaanden zijn de portretten te bekijken in Blankenberge, Oostende, Nieuwpoort en Oostduinkerke. |