Van 't Zoutekerkje naar winkelpand

De Zutter Marie-Christine
Vandewalle Rita

Grijs, grauw, mistig, koud... alle ongure winterelementen waren aanwezig op die novemberdag toen wij aanbelden bij de familie Daveloose.

Een groot, statig huis dat zowel buiten, om nog niet te spreken van binnen, veel indruk maakte en lang bij je bleef. Eindeloos kon je het interieur bewonderen, doch moest er die namiddag nog iets op papier komen.

“Wat moet ik nu allemaal vertellen?” dat was een probleem voor Joseph Daveloose. Maar... naarmate de namiddag verstreek, kwam alles vanzelf.

Eerst even de familie voorstellen:

• Daveloose Jos, geboren te Heist op 28 februari 1926
• Gydé Annette, geboren te Brugge op 17 maart 1933 gehuwd op 18 januari 1951.

Twee dochters:

• Claudine, geboren te Knokke op 3 juli 1951
• Kristine, geboren te Knokke op 6 maart 1958 

en drie kleinkinderen.

Het begon allemaal bij vader Edmond Daveloose, geboren in Vlaams Middelburg op 26 december 1887, gehuwd met Renilde Pyckavet. Zij hadden 4 kinderen: Achille, Aline, Joseph en Thérèse. Eerst woonde de familie in de St Jozefstraat. Rond 1925 werd er grond aangekocht (ongeveer 1800 m2) in de Hermans-Liebaertstraat. Daar bouwde Edmond het huis (in Brugse stijl) samen met atelier en bijgebouwen. Dit was de start van een zaak, die uitgroeide tot ongeveer 280 man personeel

Enkele van zijn vele projecten die deze man realiseerde:

• de Pater Dominikanen Kerk (het Zoute)
• Résidentie Normandië (Casino Knokke)
• Glasfabriek (Zeebrugge)
• Hotel St Georges (Zeedijk)
• Hotel du Phare
• Grand Hotel de la Plage
  en nog zoveel andere.... waaronder ook villa’s.

Het huis Daveloose

Edmond werkte veel samen met architect Viérin die het plan tekende voor de Dominicanen Kerk. Deze architect uit Brugge heeft ook het huis van Edmond getekend, vandaar dat het huis in Brugse stijl is opgetrokken. Vooraan het huis, op de top van de trapgevel, is er een beeldje bevestigd die “een metser met truweel” uitbeeldt.
Door de groei van de zaak was er toen al een zware boekhouding die gedaan werd door Jules Maes (van Hotel Edelweiss - Duinbergen), later door zus Aline. De voertaal was toen Frans.

Door het vele werk werd de broer van Edmond aangesproken, namelijk Richard, die samen met zijn vennoot, Medard Dumarey een steenbakkerij oprichtte, gelegen in de Ramskapellestraat (nu de Heistlaan).

Deze steenbakkerij had één oven, die 2 miljoen stenen ineens kon bakken. Er werd 3 à 4 maal per jaar gebakken. De stenen werden buiten gebakken (buitenovense steen) en waren roze-rood van kleur. In de geschiedenis van de steenbakkerij waren er wel enkele kleine anekdotes te melden: 

• Ieder jaar probeerden de boeren de oogst zo dicht mogelijk bij de oven te plaatsen. De gewassen werden dan beschadigd door stof en rook. Zo konden ze genieten van een schadevergoeding!
• Zo was er eens een werkman die bij de uitbetaling van de wedde vroeg aan Richard Daveloose waarom hij maar 2,75 F per uur kreeg en een ander 3 F min een kwart. Toen zei Richard: “Laurent, met de volgende betaling krijg je ook 3 F min een kwart”.

Zeker niet te vergeten:

• Ieder jaar gaf de firma “Daveloose Richard - Dumarey Medard” een velokoers op Kermisdonderdag.
  Dan was er veel volk op de been. Zelfs de boeren legden het werk neer om te gaan kijken naar de koers die begon aan café “’t Smistje” in de Westkapellestraat en eindigde op dezelfde plaats. 

Edmond had een zeer zacht karakter en was zeer christelijk (iedereen was gelijk voor hem). Alle goede eigenschappen waren in deze man aanwezig. Hij was een graag geziene figuur. Daarom werd hij met klank verkozen. Hij werd schepen van openbare werken bij burgemeester Robert de Gheldere.

Onze vriend Edmond in de gemeenteraad (uiterst rechts) naast Burgemeester de Gheldere, dhr. De Grauwe, Parez, Warmoes, Vlietinck en Apotheker Maes.

Alsof dit alles nog niet genoeg was, kreeg hij nog andere vermeldingen:

• Ridder in de Orde van Leopold II
• Vereerd met het bijzonder Ereteken 1e klas der beroepsverenigingen
• Afgevaardigd Beheerder van de Compensatiekas voor Gezinsvergoedingen van West-Vlaanderen
• Lid van de Beheerraad van de Kerkfabriek van de parochie St Antonius
• Voorzitter van de harmonie “St Cecilia”
• Voorzitter van de Maatschappij voor Goedkope woningen “t Heist Best”

In 1939-40 sloeg het noodlot toe. Zijn 28-jarige zoon Achille, nog ongehuwd, werd gedood door een ongeval bij de mobilisatie. Dit heeft hij moeilijk kunnen verwerken. Achille, architect van beroep, was zijn rechterhand. Zoon Joseph (Jos) nam de zaak van vader over in 1956. Zijn stiel had hij geleerd van vader.

Zijn goede start had hij te danken aan zijn pa (de nààm was er).  Joseph is gehuwd in 1951 en woonde gedurende 10 jaar in de Guido Gezellestraat. Vader Edmond stierf in 1960. Joseph kocht het huis (Hermans-Lybaertstraat) in de familie. Hij bracht er wel enkele veranderingen aan. Bijzonder te vermelden is wel dat de slaapkamer, die Joseph nu gebruikt, de kamer was waar hij toen in 1926 werd geboren.

Na de expo van ‘58 volgden er wel “de zeven vette jaren”. Het was het hoogtepunt in zijn carrière. Vader had hem wèl de raad meegegeven om te werken met minder personeel, dus een kleinere onderneming. Joseph heeft gewerkt met 10 tot maximum 18 man personeel.

Hij realiseerde de bouw van talrijke huizen, villa’s, appartementsgebouwen...

Enkele van zijn vele en trouwe medewerkers:

• Gustaaf en Léonard Bonny, respectievelijk vader en zoon
• Jan Verbeke, stukadoor
• Sylvain Pyckavet
  ...  en andere

Zijn laatste werk was het bouwen en daarna verbouwen van 20 garages naast zijn huis, zodat zich het winkelpand “De Codi” kon vestigen. In 1981 stopte hij definitief met zijn zaak en kon hij genieten van een welverdiend pensioen.

Joseph met zus Thérèse op het huwelijk van Aline.
Joseph moest van ma naar de kapperszaak bij Mevr. Irène De Souter, moeder van Jimmy Frey, gelegen in de Knokkestraat met “trapjes op”. Daar aangekomen bestelde hij een permanent met de boodschap: “moeder ga wel betalen...”

Aannemer Aerts van Knokke nam zijn personeel over. Joseph is nu een èchte levensgenieter geworden, die zijn vrije tijd besteedt aan zijn 3 kleinkinderen, veel reizen, lekker gaan eten en ... last but not least: een pintje gaan pakken!

Joseph, wij wensen U nog het allerbeste toe en nogmaals dank voor dit gesprek.