De meest recente indijkingen werden rationeel gepland en uitgevoerd. Dat merkt men ook aan het resultaat.
De inpolderingen gebeuren door hoge, rechte dijken die gemakkelijk in het landschap herkenbaar zijn (bv. de Internationale Dijk). Grote stukken grond worden in een keer ingedijkt waardoor zeer uitgestrekte polders ontstaan. Die polders worden dan in grote, rechtlijnige kavels verdeeld.
Op de rijke gronden worden bijna uitsluitend akkers aangelegd. Die akkers zijn te bereiken langs loodrechte landwegen.
Toch ontsnappen de nieuwe polders niet helemaal aan de grillen van de natuur. In het landschap merkt men dikwijls nog de oude kronkelde kreken en geulen uit de schorrentijd. De inpolderaars hadden het geduld niet om te wachten tot die kreken volledig dichtgeslibd waren. Zo vindt men in de Willem-Leopoldpolder nog resten van het eigenlijke Zwin.
In het gebied zijn mens en dier minder prominent aanwezig. De hoeven zijn er jonger en minder talrijk. De gronden worden hoofdzakelijk gebruikt als akker en minder als weide voor de dieren. (FT)