Het slikke- en schorrengebied dat was ontstaan nadat de beschermende Romeinse duinengordel was verdwenen en geraakte vanaf de 7de-8ste eeuw dichtgeslibd. Steeds meer stukken grond geraakten ontzilt en konden worden omgezet in goede poldergrond.
Op het einde van de 11de eeuw bouwde men een defensieve dijkengordel die aansloot op de bestaande Gentele (Blankenbergse Dijk). Hierdoor werden reeds rijpe gronden beschermd tegen mogelijke overstromingen (bv. bij springtij). Die eerste dijk kennen we onder de naam van Evendijk-Zomerdijk-Kalveketedijk- Brolozendijk - Krinkeldijk. De laatste twee dijken vormden vanaf Schapenbrugge (Westkapelle) een bocht naar het zuidwesten om langs de linkeroever van het Zwin naar Damme te lopen.
Kraagsgewijs van uit het oosten volgen nog een aantal dijken waardoor grote polders als de Oudemaarspolder en de Vardenaarspolder ontstonden (ca. 1170). Hoe dichter men de monding van het Zwin naderde hoe korter de nieuwe dijken bij elkaar kwamen te liggen en hoe kleiner de gewonnen polder werd. Ook maakte men steeds meer gebruik van actieve dijken die een stuk schorregrond beschermden zodat het kon ontzilten. De steeds verdere inpoldering in de omgeving van het Zwin en de Zwinmonding zou de verzanding van het Zwin in de hand hebben gewerkt.
Door de Elizabetvloed in1404 werden grote stukken dijk weggespoeld en liep een deel van de Zwinstreek onder water. Daarna voerde men een soort Deltaplan uit waarbij de bestaande dijken werden versterkt en verhoogd. Ze werden beter op elkaar aangesloten en vormden de Graaf Jansdijk, genoemd naar de toenmalige graaf van Vlaanderen, Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië. Die dijk bleef voor ca. 200 jaar de eigenlijke zeedijk.
Een laatste uitbreiding van de oude polders kwam er eerder toevallig. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) wilden de Spaanse troepen een verbindingskanaal graven tussen het Isabellafort (Vrede) en het Fort St.-Pol (Oosthoek). Door de gedolven grond van het kanaaltje (Paulusvaart) langs de zeezijde te gooien ontstond een kleine dijk waardoor de Oude Hazegraspolder werd beschermd.
In dezelfde oorlog gingen ook heel wat oude polders verloren. Beide strijdende partijen maakten geregeld gebruikt van de tactiek van de inundatie om de vijand een vlotte doortocht te verhinderen. Dijken werden doorstoken en gronden onder water gezet waardoor een aantal oude polders verloren gingen. (FT)