"Men zal dus de kinderen, zoohaast mogelijk na hunne geboorte, laten dopen" vertelt de catechismus (1936).  Men geloofde dat enkel de gedoopte kinderen recht naar de hemel gingen.

Hun begrafenis noemde men een "engelenmis" of "witte mis". 

Schoolkinderen van het Werk van de Heilige Kindsheid vergezelden het kistje van het sterfhuis naar de kerk. Op het kerkhof is een speciaal hoekje voorzien voor de kinderen.  Op de kist staan dikwijls kleine blauwe kruisjes.

Zowel de doodsbrieven als de bidprentjes (vanaf 1870), van kindjes kan men herkennen aan het blauwe randje, de kleur van Onze Lieve Vrouw Kinderlijk

Constantijntje, 't zalig kijntje,
Cherubijntje, van omhoog
De ijdelheden hier beneden
Uitlacht met een lodderoog.
"Moeder" zeit hij, waarom schreit gij ?
Waarom greit gij op mijn lijk ?
Boven leef ik, boven zweef ik,
Engeltje van 't hemelrijk :
En ik blink er, en ik drink er,
't Geen de Schinker alles goeds
Schenkt de zielen die dar krielen,
Dertel van veel overvloeds.
Leer dan reizen, met gepeizen,
Naar paleizen uit het slik
Deze wereld, die zoo dwerrelt:
Eeuwig gaat voor oogenblik ! "
 Joost Van de Vondel
Voor zijn jong gestorven zoontje
Constantijn (1632-1633)