Trouwboekje
Tot in de 18de eeuw werden de huwelijken genoteerd in de parochieregisters. Na de oprichting van de burgerlijke stand in de Franse periode(1792) stelden de ambtenaren van de burgerlijke stand de huwelijksakte op. Napoleon besliste dat een kerkelijk huwelijk steeds moest worden voorafgegaan door het burgerlijk huwelijk. Omdat de pastoor zeker zou zijn dat het burgerlijk huwelijk gebeurd was, kregen de trouwers een soort huwelijksattest.
In de tweede helft van de 19de eeuw breidde het attest zich uit naar een boekje met een aantal familiale gegevens als de namen van de ouders, geboortedata en –plaats, nationaliteit, de namen van de kinderen, …. Het gebruik van een dergelijk “trouwboekje” is echter niet wettelijk geregeld. Toch hebben de meeste gemeenten er voor gezorgd dat het trouwboekje een feestelijker karakter kregen.
 |
 |