Mensen maken de geschiedenis - DEEL 7

Victor Depaepe

Vervolg van: Mensen maken de geschiedenis (deel 6)

Hyde Park

Burgemeester Pierre Vandamme doet beroep op de Conventie van Den Haag van 1882, om geen geleidebrief aan mij te geven. Hij ze~ tot op de letter “Wie dèze wet niet eerbiedigt, pleegt inbreuk op die wet. U begrijpt nu waarom het ons onmogelijk is een geleidebrief af te leveren” Eerst en vooral trek ik de aandacht van de lezer, dat de rechten van het Brugs Privilegie niets te maken hebben met de Conventie van den Haag van 1882. En veronderstellen wij dat de Conventie van den Haag v 1882 dan toch iets zou te maken hebben met de Brugse Privilegiën (het geen niet waar is), hoe komt het dan dat de Conventie van den Haag, slechts spreekt van het uiterste punt aan de Oostkust van Schotland tot aan het uiterste punt van de Oostkust van Engeland.

In de Conventie van den Haag spreekt men niet van de zuidkust van Engeland noch van de Westkant van Engeland en Schotland. Zie kaartje van Engeland en Schotland (Punt A en B). En dan?

Zijn al die gemeenteraadsieden-advokaten van de Stad Brugge dan zo dom ? De Schepen van Financiën, Fernand Vandenbroele (C.V.P.), als schitterend advokaat, heeft nooit zijn mond open gedaan. Jo Lant, advokaat-gemeenteraadslid (B.S.P.) zwijgt in alle talen. De mond van de heer Albert Claes, advokaat (Liberaal) is als toegevroren. Frand van Acker (B.S.P.) maak Willem de Zwijger zonder neer beschaamd. Alleen de heer Fernand Traen advokaat (C.V.P.) heeft de zaak van de Brugse Privilegiën tot in de diepte uitgekiend, maar eens zijn studie afgemaakt en gepubliseerd, blijft hij zwijgen. Misschien heeft dit te maken met partijtucht. Ik denk niet dat die gemeenteraadsieden-advokaten dom zijn, maar dat zij volledig onverschillig zijn ten ov rstaan van onze zeevisserij. Het zijn allemaal aanhangers van “La loi du moindre effort” ( de wet van de minste krachtinspanning). Burgemeester Pierre Vandamme (C.V.P.), schudt alle verantwoordelijkheid van zich af en dekt zich achter de vale beweringen en dreigingen van de Heer Paul Henri Spaak (B.S.B.), Minister van Buitenlandse Zaken.

Spijts al die tegenwerking, besluit ik mijn strijd onverbiddelijk voor te zetten. De eerste stap die ik nu wil zetten, heeft als doel het Engelse volk op de hoogte te brengen van het bestaan en van de inhoud van de Brugse Privilegiën en dat ik een vissersboot in gereedheid zal brengen om er te gaan vissen binnen de territoriale wateren van Engeland. “Wat zou nu de beste manier zijn 7” zo denk ik. Na veel nadenken besluit ik een persconferentie te beleggen in Londen. Ik tref hiertoe alle voorbereidselen.

Op een zondagmiddag houd ik schommeling onder mijn boeken. Ik neem eerst mijn schoolboeken onder handen. De meeste zijn voor de vuilnisbelt en op een zeker ogenblik krijg ik het boek “Dear Old England” onder handen. Het is een boek dat wij gebruikten in Poëzie’s en Retorika als Engelse letterkunde.

Ik doorblader het boek en vindt er een bijdrage over de Speaker’s Corner in Hyde Park. (de sprekershoek in Hyde Park). Opeens flitst iets door mijn brein. Ik heb de sleutel gevonden om tot het hart te spreken van de door snee Engelsman maar ook tot het hart van de elite. Het zal wel een unicum zijn dat een Vlaams gemeenteraadslid van de alombekende en historische stad Brugge een praatshow ten beste zal geven over de Brugse Visserijprivilegiën, een historisch rechtskundig probleem tussen de stad Brugge en het Brits Koninkrijk ! In feite ben ik nog nooit in het Hyde Park geweest.

Hyde Park is een park van 146 ha in het westen van Londen, met vele wandelpaden, onder andere Rotten Row. Er is er ook een meer van 16 ha, ‘Serpentine” genoemd. En dan is er de wereldberoemde Speaker’s Corner Het park maakte oorspronkelijk deel uit van de heerlijkheid Hyde, die door Edward de Belijder aan de monniken van de Westminsterabdij werd geschonken. Hendrik VIII confisqueerde het park, dat tijdens het bewind van koningin Elizabeth 1 als jachtgebied en onder Karel II als renbaan dienst deed. Koning Willem III staat het westelijk deel van het park af om er de Kensington Gardens aan te leggen.

In 1851 vond hier de eerste wereldtentoonstelling plaats.

Ik besluit een redevoering te houden in het Hyde Park op zondag 28 april. Vooral beleg ik hierover een nationale persconferentie. Na deze persconferentie ontmoet ik toevallig Burgemeester Pierre Vandamme en hij vertelt mij dat zijn echtgenote mij in Londen zal komen beluisteren, door het feit dat zij toevallig op dit tijdstip haar zuster zal gaan bezoeken, die in Londen woont, en ik antwoord hem blijmoedig: “Dat is goed nieuws voor mij; Mijnheer de Burgemeester, want als de mannen niet willen luisteren, ben ik nu al verzekerd van twee vrouwelijke luisteraars.

Op vrijdag 26 april 1963 vertrek ik per vliegtuig uit Oostende naar Engeland en reis per trein naar Londen. (zie foto, waarop mijn echtgenote Juliette Hazebrouck afscheid van mij neemt) Ik heb twee vlaggen mede:

de Brugse vlag en de Engelse vlag en drie vlaggestokken. De bedoeling is om een achtergrond op te stellen van deze twee vlaggen als symbool van de historische verbondenheid tussen de stad Brugge en Engeland. De reden om op vrijdag te vertrekken is eenvoudig om op zaterdag de Speaker’s Corner te kunnen verkennen.

Bij mijn aankomst neem ik mijn intrek in het Grosvenor Hotel nabij Victoria Station. Op zaterdagmorgen ga ik een kijkje nemen in het Hyde Park. Niet ver van de Sprekershoek is er een Politiestation. Ik stap eventjes binnen en ik vertel aan een Politieoverste de ganse geschiedenis van de Brugse Privilegiën van naaldje tot draadje. Hij vindt het verhaal zeer boeiend. ik spreek gelukkiglijk over de twee vlaggen die ik wil opstellen als achtergrond en vooral als symbool van de verbondenheid tussen de stad Brugge en het Britse Rijk. “Ah” zegt hij “aan het horen van uw verhaal komt U hier spreken in alle vriendschap met ons land, maar niettegenstaande dit alles moogt U geen Engelse Vlag opstellen in Hyde Park. Ik begrijp maar al te goed dat U de Brugse Vlag en de Engelse Vlag wilt opstellen, om de vriendelijke verbondenheid tussen de stad Brugge en Engeland te beklemtonen in het raam van de Brugse Visserijprivilegiën.

U moogt er vlaggen hangen van gelijk welke natie in Speaker’s Corner behalve de Britse vlag.” Ik kijk enigzins verwonderd op en vraag hem “waarom niet ?“ Daarop antwoordt hij met een zeer ernstige blik in de ogen: “Kijk, mijnheer Depaepe, in Hyde Park moogt U alles zeggen wat U wilt, behalve natuurlijk onbetamelijkheden. U moogt onze regering of bepaalde ministers aftakelen, U moogt bijvoorbeeld ons Koninklijk Huis afbreken, zeggende dat het om een nutteloze instelling gaat, ingesteld op pracht en praal enz.. maar een Engelse vlag planten in Speaker’s Corner mag niet. in de loop van het bestaan van Speaker’s Corner is er eens één spreker geweest die ons Koninklijk Huis bekladde en op een zeker ogenblik haalde hij uit zijn binnenzak een Engelse vlag te voorschijn en spoog erop en dat nemen wij niet.

Sindsdien mag er nooit meer een Engelse vlag geplant worden in the Speaker’s Corner.” Ik ben blij dat de Politieoverste mij dit vertelt. Wij worden bediend met een lekker kopje thee en wij babbelen nog wat over mijn geschiedenis en daarop wenst de man mij veel succes toe voor zondagvoormiddag om 11 uur.

Omstreeks 18 uur kom ik terug in het Grosvenor Hotel en ik word naar het onthaal geroepen. Er wordt mij een grote langwerpige bruine briefomslag overhandigd, waarop alleen mijn naam geschreven staat. “Een man heeft dit voor U gebracht en hij heeft zijn naam niet willen vernoemen. Ik ga naar de hotelbar en maak de briefomsiag open en wat vind ik . . .? Een specimen van het weekblad Burgerwelzijn van Z7/4/63 ! De uitgave van vandaag dus Hoe is dit in Godsnaam mogelijk ! Iemand moet nog dezelfde dag van de verschijning van het blad naar Engeland zijn afgereisd om het aan mij te bezorgen. Maar hoe weet die onbekende man~~. dat ik gelogeerd ben in het Grosvenor Hotel ? Het blijft voor mij een raadsel.

Op de voorpagina is een artikel afgedrukt. “Hyde Park Story”. Het artikel is opgesmukt met een vervalste foto van mij met als ondertitel In Hyde Park in Londen kweelt een Zeebrugse vogel , de heer Victor Depaepe, defensor patriae”

Hierna volgt een afschrift van het artikel en U zult zelf kunnen oordelen hoe men mij op flessen trekt...:

Hyde Parkt Story

Voor de eerste maal sedert zijn bestaan zal Big Ben morgen in alle talen zwijgen, omdat de grootste boekanier aller tijden, Victor Depaepe, het Brugs gemeenteraadslid in Londen zal vertoeven om er het engelse volk wakker te schudden voor zijn privilegie ter Visscherie.

Op Trafalgar-Square zal admiraal Nelson in hoogsteigen persoon van zijn eigen standbeeld afdalen en naar Victoria-station trekken, alwaar hij Victor Depaepe zal verwelkomen, terwijl de kanonnen van ‘Windsor-Castle dertien schoten zullen lossen ter ere van de hoge bezoeker, de eminent verdediger van eeuwenoude tradities en verpulverde charters en de Royal Guards het liedje van de Kwai-river voor het eerst op hun splinternieuwe mondharmonika’s zullen spelen. Voorafgegaan door de Heistse Klakkertjes en prinses Alexandra van Kent, die voor deze gelegenheid haar wittebroodsweken onderbreken zal, trekt de stoet langs Piccadilly en Marble Arch naar Hyde Park, waar vermoedelijk omstreeks 10u30 Victor De Paepe met afbraakmateriaal van het H. Bloedspel er het woord zal voeren voor zover de Londenaars reeds wakker zijn en uit de veren. In geval van motregen gaat de spreekbeurt door in het koninklijk cirkus.

Opdat het nageslacht nipt zou gespeend zijn van de merkwaardigste historische redevoering die ooit door een vreemdeling op Engelse bodem werd uitgesproken, vermits de britse anti-atomics en pacifisten het plan hebben opgevat, dit om hun eigen propaganda te verzorgen, Victor De Paepe reeds te Dover bij zijn aankomst te lynchen, geven we nu de integrale tekst van zijn pleidooi weer.

Gentlewifes and gentlemen

I am Vick Depape, the assistent of the burgemaster of Bruges, director of Technivox, member of the Belgian Labour-party. I like fish and chips, flemish kost, but I will speak to you in your language. My papa and my mama spoken always brugs. I zal speak in ‘t engels and you say in Hyde Park, de botanieke hof of Londen, that we have in Bruges a fish-charter van first quality from your King zaliger Ciarly two . This charter is juridisch O.K., so say mister Traen, a honorable avocate of my city.

We kan always and for ever swimming and fishing in your waters met veftie ships.

My dear English people, you zal appreciated this grandious charter of your King as your kween and your Prinses Margaret a sjarmant pin-up, that much simpathy has become by haar last visit to the beautie of Bruges.

I ask you me a handje to t.e steak up that my expedition shall be grandious and famous. 1 say met your great scriptor Shakespeare: to be or not to be! Up the end of June 1 zal come met my fishbak “Charly II” this is de name not from Charly Chaplin but from your and I zal fish in the baai of Seaford met a copy from the charter in my pocket of my broek. I have no bang for your bobby and your Scotland Yard.

Wife Justitice stay at my side. And forget no that the first lady of Bruges now stay in your midden in Hyde Park. Look her. . she is the lady of our burgemaster Peter Vandamme. In her name I ask your protection and simpathy for my Liberty-expedition. I zal you pay a ferme bottle “Old Scotch in a public house on the Hyde Park Corner after my speech."

Call met me uit plenty borst “Zeebruges for ever and Vick rules the waves!“

I thank you very much for your formidable applaus. Niemand twijftelt er aan dat deze rede het engelse volk zal ontroeren wat men ook moge denken over engels flegme en een golf van simpatie zal doen ontstaan in alle landen van het gemenebest voor de magna charta van de Brugse zeevisserij, zodat men verwachten kan dat de britten de territoriale wateren op 10 of 12 mijlen zullen brengen. Voor zover er nog tijd over is, wordt Victor De Paepe op Buckingham Palace ontvangen, waar hij tot bezegeling van de anglo-belgische vriendschap, maritieme geschenken zal aanbieden: dertien pond zeebrugse garnalen en één mand verse maatjes. Getekend: Kruidnagel.

LEES VERDER: Mensen maken de geschiedenis - Deel 8