Allerheiligen 2001

Charles Claeys ° 14/12/1928

Halloween !? - Is dromen bedrog- ? Komen droomtaferelen écht uit ?

Dit en nog veel meer vragen, hoort men wel eens van uit de volksmond !

Uit de tijd van toen… Ma Claeys was goed bevriend met Madame Van Campen en deze meldde zich veel bij ons aan met haar droomboek en haar… dagelijkse droom!

Zij vond het heel eigenaardig dat mijn Ma schijnbaar nooit droomde!

En zo werden ook wij grote jongens, mannen en nu al bij de zeventigjarigen!

Maar ook ikzelf heb nu ook wel eens van die dromen; één keer ietsje écht en het vervolg meestal onécht!

En hierna volgt dan mijn recente droom!

Op weg naar de haven van Duinkerken, besliste ik om kerkhofblommen neer te leggen op het graf van mijn grootouders van Ma haar kant te Slijpe. Het was Euphrasie Peiren geboren in 1863, aldaar overleden in 1933, en mijn grootvader Napoléon Van Brabant geboren in 1867 en overleden te Oudenburg in 1945; maar bij zijn echtgenote ter aarde besteld te Slijpe.

Ik herinner mij nog de begrafenis van mijn grootma Euphrasie in januari 1933, toen ik aan de hand van grootvader Charles Claeys, mijn peter en mijn kozijn Charles Dewulf deze plechtigheid bij woonde en er zelfs een kaarsje mocht doen branden. Toen was ik nog maar pas 4 jaar en een paar maand. Zulke gebeurtenissen vormen het bewijs dat dit lang, zeer lang bijblijft. Nu, terug "to the point": met veel miserie, de bloempot neergeplaatst in die "klittegrond" van Slijpe; de foto van    mijn     meter nog        eens     goed bewonderd en ik hoorde nog de stem van wijlen mijn ma, die altijd beweerde dat haar ma een mooie vrouw was! Misschien zo de moeder....zo de dochter!!?

Maar nu, de onechte droom: dit eerste deel van mijn droom strookte met de waarheid maar het tweede gedeelte was van een gans andere soort!

Mijn ouders Marcel en Hélène zijn met veel liefde en "tam-tam" in het huwelijk getreden te Slijpe op 27 september 1927; want mijn ma          had dan al een zeer mooi trouwkleed uit Parijs; met een "décolleté" dat men niets kon zien; maar toch voor Slijpe’s bevolking bleek dit een uitdaging! Mijn lieve ouders hadden echter maar oog voor elkaar en de rest bleek voor hen niet van belang! De familie Claeys waren landbouwers op de Boterdijk te Westende, waar ook de Schuddebeurzestraat loopt; waar mijn vader en ik, beiden op dezelfde kamer, het levenslicht zagen; hij reeds in 1903 en ik volgde pas in 1928. Tussen haakjes, het was de koudste winter van de 20e eeuw, maar ook het beste "Bourgogne"-jaar. Met de slee werd ik naar de St.-Laurentiuskerk gebracht, alwaar ik met "lauw" water werd gedoopt!!! Na W.O.I was er een grenscorrectie tussen Lombardsijde en Westende, zodat mijn vader van Lombardsijde geboortig was en ik op dezelfde plek, maar dan als Westendenaar !

De familie vond dit eigenlijk niet zo erg, want met hun twee voeten op de grond en gekend als levensgenieters, kwam dit uit dat zij dan maar tweemaal kermis moesten vieren, éénmaal te Lombardsijde en dan ook te Westende. Nu heet diezelfde boerderij "In de vroege morgen" en dit is er maar pas gekomen toen de familie Claeys deze hofstede had overgelaten aan de familie Declerck, waar Roger en zijn vrouw nu nog altijd de plak zwaaien. Dat de familie vol van humor zat en het er immer vrolijk aan toe ging, wisten alle buren, ja, tot ver in de omtrek! De volledige kermis werd somtijds afgehuurd, zodat men deze een tweetal uren gratis ter beschikking stelde van de jeugd, maar ook voor de veteranen. Eén van mijn ooms speelde dan ezelsknecht om de paardenmolen te doen draaien !

Een groot punt van onze familietak Claeys was wel, dat zij een 8-tal jaren in Frankrijk, te St Maclou en Beuzeville als klein stadje; aan de Seine geboerd hadden op een grote hoeve van 185 ha tijdens W.O.I. Het was er écht boeren op zijn Frans: een halve dag werken en de rest profiteren van de buiten, maar ook van de stad, de omgeving en de vrienden! Maar zo, op bevel van moeder Claeys, Rosalie Dewulf, kwamen zij in 1922 terug naar Westende, alwaar zij op Kerstdag 1922 zelf zou overlijden; dus zij kwam bewust terug naar haar streek om er te sterven. Grootvader Charles Claeys bleef met zijn hofstede achter - drie dochters en drie zoons!

Terug naar mijn droom dan: Mijn ouders trouwden, zoals reeds vermeld op 27/9/1927 en het gekke was, dat ik aanwezig was op de trouw van mijn ouders?! Op deze mooie dag voor mijn ouders werd de familie met een autobus opgehaald, om dan via de "Rattevalle" de weg naar Slijpe te volgen, alwaar de familie Van Brabant aan de ene zijde, de familie Claeys aan de andere zijde opwachtte. Op de hoeve Claeys was men reeds vroeg in de weer om de koeien te melken en de beslommeringen van de hoeve uit te voeren, vooraleer de autobus kon vertrekken. Mijn pa Marcel was de eigenlijke boer en met een beetje vertraging kon de bus dan toch maar vertrekken. De drie zussen van mijn pa, zouden hem wel aangekleed krijgen, met staande col en zwart strikje, vooraleer zij het gemeentehuis en de kerk van Slijpe zouden betreden! Op die fameuze weg tussen Westende en Slijpe moest de bus een schapenkudde volgen, waardoor men met veel vertraging zou aankomen. Mijn vader, in zijn sleppen, uit de bus en dan maar de schapen van de weg verdreven; zodat de bus voorbij kon rijden. Het was een jolijt van jewelste op de bus, toen pa Marcel zich dan maar moest presenteren bij zijn zussen om hem "trouwklaar" te krijgen, vooraleer de kerktoren van Slijpe in ’t zicht kwam! De familie Van Brabant-Peiren en De Bruyne stond er aan de kerk te wachten, heel sereen, kalm en klaar om de huwelijksverbintenis tussen Marcel en Hélène op het Gemeentehuisje, naast de kerk bij te wonen en daarna, volgens de traditie per koppel, één van elke kant de kerk binnen te gaan. In mijn droom werd het een uitbundige aankomst van de autobus met veel gelach, één en al een plezante familie Claeys, met aan de andere kant de familie Van Brabant, die er vroom en heel voornaam maar ook gewichtig de gebeurtenissen afwachtte. Eén persoon kwam naar voor en dit was mijn Ma, die naar mij Pa toeging, hem uitbundig omhelsde en kuste onder de ogen van alle familieleden. Ook "ik" als kleine pagadder (?!) werd er bij geroepen als getuige, toen mijn Ma heel plechtig aan mijn Pa stelde, dat "haar familie" helemaal "anders" was en is; als deze van de familie Claeys. Het zou nooit aanvaard worden door de familie van Ma, dat Pa hier de kluchtspeler zou uithangen, zoals op het trouwfeest van Onkel Léon Claeys, die de hulp van de koster, bij zijn trouwpartij, moest inroepen, gezien hij maar liefst wel 6 jaar front achter de rug had en geen gebenedijd woord wist van alle gezang en Latijnse woorden in de kerk. Dus op zijn huwelijk hielp hem de koster, (voor twee frank) die hem bij de plechtige vraag van de pastoor instak, dat hij ook moet zeggen "Ja, ik wil !"; waarop Onkel Léon (als douaneluitenant gekend als le beau Léon) heel plechtig zijn borst uitstak en er uitflapte: "Ik wil ikke ook" ,gevolgd van een lachbui bij de familie Claeys, maar niet bij die van Tante Marie Govaert, dochter van de champetter van Westende, "Pietje Geitje" genaamd! En dit was dan mijn fameuze droom!!!!

Al opeens hoorde ik de mooie liturgische gezangen in het mooie stemmige kerkje van Slijpe, iedereen ging samen met de lange maar ook mooie trouwstoet binnen en ik moest buiten blijven; want mijn fameuze droom was uit en tuit!

Ik wilde deze sterke droom toch maar eens op papier neerschrijven om de traditie van de familie Claeys verder te helpen bestendigen! Want, deze droom is toch voor de helft waar gebeurd! Gelukkig blijf ik gespaard van nare en regelmatige dromen; maar toch ben ik ook geen uitzondering op de algemene regel !

******************

JAARTHEMA 2002

Naar aanleiding van de restauratie van de vuurtoren en ook omdat de school De Vuurtoren 40 jaar bestaat, willen wij ons dit jaar speciaal toeleggen op de vuurtorens. Wij zijn op zoek naar verhalen, ervaringen, wetenschappelijke bijdragen, foto’s...kortom alles in verband met de vuurtorens in en van Heist.

Hebt u familieleden die daar gewerkt hebben, die vuurtorenwachter waren, die de vuurtorens getekend of geschilderd hebben... alles is welkom.