De Amerikaanse Maertens story

Heel wat Knokkenaars gingen fortuin zoeken en geluk zoeken in Amerika. Schoolmeester Joseph Fournier, die in 1843 Sebastiaen Vervaecke opgevolgd had (ook als koster), gaf er in 1854 de brui aan en trok de Grote Plas over. Zijn voorbeeld (en les) zou in de volgende jaren kleintjes maken. Vooral na de eeuwwisseling en naar de le oorlog toe, werd hier een bepaalde armoede ontvlucht. Om het Land van Belofte aan de tand te gaan voelen. In “Cnoc is ier” nr. 11 drukten we reeds de lijst af met “De emigratie naar Noord-Amerika”. Wel en wee van zij die er bleven, zij die terugkwamen.

Willy Maertens (geb. 5-9-1914), Dumortierlaan 79 te Knokke, achterhaalde de historie van zijn broer Kamiel, die naar Amerika trok en er huwde met Nellie Edwards.

Kamiel Maertens (21-7-1896-1943) was de zoon van schoenmaker Theophiel Maertens en Ludivica de Brock uit de Lippenslaan. Hij trok op 8 januari 1903 samen met zijn broer Georges naar Amerika, mee met de grootouders Fréderic Meysman (die de weduwe Maertens gehuwd had) en Nathalie Margodt. Ze baatten in de Nieuwe Wereld een melkerij uit en deden uitstekende zaken. Tot op de dag dat op hun grond landmeters afzakten en de lijn voor een spoorweg vastlegden. Ze kregen een goede prijs voor de eigendom en besloten naar Knokke terug te komen, ook met Georges en Kamiel. Ze betrokken het huis op de hoek van Nieuwstraat en Smedenstraat. Nathalie Margodt is er in 1923 overleden. Georges vond het toch beter van waar men hem had laten terugkomen. Hij trok nog voor de le oorlog naar Amerika, ditmaal op eigen houtje. Wat Kamiel met lede ogen zag gebeuren. Dan ook maar weer de boot op, nog precies op tijd voor in 1914 de oorlog uitbrak. Samen met Albert Absil was het op een van de laatste schepen voor Engeland. Hier kwam hij bij meer bekenden uit Knokke terecht. Engels sprak hij vloeiend. Wel zou hij nog tot 1916 moeten wachten vooraleer de States te kunnen terugzien. Recht naar tante Marie Debrock. Vader Theophiel Maertens overleed te Knokke in 1946. Weduwe Ludovica Debrock (van 1873) woonde in 1959 ter Dumortierlaan als haar kleinzoon na de 2e oorlog op bezoek kwam. Van deze zou ze vernemen hoe kolonel Kamiel Maertens bij een vliegtuigongeval om het leven kwam.

Als in 1917 de Verenigde Staten mede de oorlog verklaarde aan Duitsland, meldde Kamiel Maertens zich vrijwillig aan voor legerdienst. In 1922 was hij met de infanterie gestationeerd in Ford Georgia Wright. Hij werd verplaatst naar Alaska en kwam achteraf in meerdere plaatsen in de States.

De Maertens die te Knokke bleven, Willy Maertens en echtgenote in 1987 op hun gouden bruiloft, alle Maertens van de partij, groot en klein.

Kamiel Maertens, colonel U.S. Army

Kamiel Maertens tijdens de oorlog in 1943.

Links: George K. Maertens, tweede zoon van Kamiel, in 1945 op bezoek te Knokke, na de slag voor de Ardennen, bij zijn grootouders.
Rechts: colonels George K. en Thomas B. Maertens, zoons van Kamiel, in de Koreaanse oorlog.

Tot de 2e oorlog uitbrak en hij het reeds tot de graad van kolonel gebracht had. De carrière van generaal lag in het verschiet, te Washington gestationeerd en met generaal Bradley als bevelhebber. Maar hij kwam in 1943 om het leven als zijn vliegtuig tijdens een bevolen dienst neerstortte. Hij werd begraven op de Arlington Cemetery, de grote militaire begraafplaats te Washington. Op zijn grafzerk: “Kamiel Maertens, Colonel Infantry, United States Army 1896-1943”. De “Washington Post” die de dood van de Knokkenaar-Amerikaan mededeelde, haalde ook aan dat de kolonel een van de beste schutters uit de Army was en aldus meerdere prijzen won. Ook draagt een schietstand van fort Benny in de staat Georgia steeds de naam, op een bord: “Maertens Range, named in honor of Kameil Maertens, Infantry Colonel U.S. Army”. Wel was de naam Kamiel nu Kameil geworden (dan maar fonetisch zoals de Amerikanen onthouden hadden). Kamiel had in 1943 zijn leven gelaten voor zijn nieuw vaderland. Toen waren twee van zijn zoons ook in het leger, de derde nog in de militaire akademie van West Point. James Maertens, de oudste, nam deel
aan de bevrijding van Manilla op de Filipijnen. Georges Maertens, de tweede, was in de slag van de Ardennen, na het von Rundtstedt-offensief einde 1944 en was bij de bevrijding van Bastenaken. Hij zou achteraf, op 19 februari 1945 zijn grootouders Theo en Ludovica te Knokke komen bezoeken. Pas dan zouden deze vernemen wat hun zoon Kamiel overkwam. James kwam eveneens op bezoek. Terug naar de oorsprong. Beide broers waren toen kapitein en dienden na de oorlog bij het bezettingsleger te Heidelberg.

Grafzerk (midden) van Col. Kamiel Maertens op Arlington Cemetery, Washington.

(Rechts) bij het bord ter nagedachtenis van hem, aan de ingang van de schietstand van Fort Benning in de staat Georgia. Met James en Mary-Jo Maertens.

Zoals hun vader zijn ze kolonel gegradeerd. De derde zoon van Kamiel heette Thomas, in Alaska geboren in 1924, en werd luitenant in de infanterieschool van Fort Banning, waar vader eveneens diende. Voor Georges en Thomas Maertens werd het volgende slagveld Korea (1953-59). Thomas werd eveneens kolonel. Thomas Brock Maertens kwam ook in de strijd in Vietnam (1966-67), aan het hoofd van de 3e Brigade NGS 1 Division. Voor zijn inzet ten noorden van Saigon (hij slaagde er in het le bataljon, dat zijn kommandant in de strijd verloor, zegerijk te leiden tegen een overweldigende Vietkonaanval) ontving hij de Silver Star Medal (3e hoogste in U.S.A.). Thomas was gehuwd met Carrie Brook Miller van Hinesville en in 1967 hadden als kinderen: Braddy (15 toen) en Alice (7), terwijl zoon Thomas B. jr. reeds in West Point studeerde. Zoals toen Amerikaanse krant vermeldde.

(onvolledige Engelse tekst): Lt. Col. Thomas B. Maertens, led in a battle north of Saigon executive officer of the 3rd on August 22. Under Col. Brigade, 1st Infantry Division, Maerten's leadership, the bat-... has been decorated for gallan-talion, which had sustained … ry in action in Viet Nam. The heavy casualties, resumed its...

Thomas Brock Maertens (geb.1924) werd ook kolonel, diende in 2e Oorlog, Korea (‘53-54) en Vietnam (66-67), kreeg tientallen onderscheidingen, daarbij de Silver Star (boven) voor zijn bijzondere inzet in Vietnam.

Zo komen we ook tot de derde generatie Maertens in de States: luitenant-kolonel Tom jr. en luiten.-komm. Floyd K. Maertens. Hun vader Thomas Brock ontving veertig dekoraties en onderscheidingen. En deze schreef over Kamiel naar grootouders schoenmaker Theo en moeder Ludovica: “Mijn vader was de prachtigste kerel die ik ooit gekend heb. Hij was een merkwaardig soldaat, een schitterend denker. Iedereen uit zijn omgeving hield van hem en bleef hem trouw”.

Safe-conduct pass to be honored by all vietnamese government agencies and allied forces. Om tot de overgave aan te dringen in Vietnam.

Links: Thomas in Laithe, Vietnam.
Rechts: Zoon van Thomas, Tom Jr Maertens, kleinzoon van Kamiel, de derde generatie en als luitenant ook in het U.S.-leger.