In Memoriam: Jimmy - Germain Debruecker
1908-1981

stichtend voorzitter van "Cnoc is ier".

Ere-burg. Dr. Eugène Mattelaer

Jimmy Vriend,
zo noemden wij je allen,
jij kende Knokkes vreugd en smart,
jij zijt ons nu zo plots ontvallen -
maar hier blijft zinderen je hart.

Jij hebt de ware kunst gekend
aan vrouw en kroost 't geluk te geven,
je hebt je vrienden steeds verwend
want liefde was je ganse leven.

Je had je Badstad innig lief,
je zag haar opkomst, zag haar bloeien,
"Kring Cnoc is ier" - je hartedief -
heb jij gesticht en helpen groeien.

Een trouwe Garde was je vader,
hij was, als jij, dees grond getrouw,
je stam bracht Knokkenaren nader
de leus gestand "handhaaf en bouw".

In duizend dia's en veel prenten
heb jij je stad in beeld gebracht,
zo heb je liefde kunnen enten:
't Verleden was de Toekomst-kracht.

En zo ben jij dan heengegaan,
je laat een grote leemte achter,
maar vòòr ons licht je levensbaan -
we zien je beeld, in tranen, zachter.

A-Dieu dan Vriend... het Knokse land
brengt jou de warmte van zijn schoot,
en brengt je aan de Overkant
de stille Vrede in de Dood.

Rouwrede door voorzitter Andre D’hont
op 5 november 1981, toen onze ere-voorzitter en bestuurslid ten grave werd gedragen.

Jimmy,

Met je vele vrienden hier vandaag een laatste maal aanwezig, zullen wij je ook vergezellen op je laatste tocht door de straten van Knokke. En wie weet niet hoeveel je van je Knokke gehouden hebt.

Je waart de eerste verzamelaar van oude foto’s, prentkaarten en herinneringen aan de Knokkenaars van weleer, aan de groeperingen. Je tentoonstellingen hebben er velen toe aangezet ook de souvenirs aan hun geboortegrond en familie in ere te houden.

Je was stichtend voorzitter van "Cnoc is ier". Je waart de kapitein van het schip dat de kleuren van blonde duin en rode levenszon in top hield. Ook als je vorig jaar het roer uit handen gaf, bleef je aan boord, een voorbeeld voor allen die Knokke in het hart dragen.

Als golfspeler heb je tot je laatste dagen over de grens van de Bravantse Panne gewandeld. Waar eens de duinen van je jeugd waren.

Ik herinner me nog hoe ik je als militair ook toevallig ontmoette tijdens de 18-daagse veldtocht van mei 1940. Je sprak me over Knokke, ongerust over wat je geboorteplaats kon overkomen. Want je had de oorlog reeds als kind beleefd.

Je herinneringen heb je zelf neergeschreven en het eerste deel verscheen in het tijdschrift van "Cnoc is ier". Je schreef ook het tweede deel, dat men nu zal kunnen lezen. Helaas, het derde deel zullen enkel de herinneringen zijn die je ons van je zult laten. Maar dit is dan ook zeer veel: het voorbeeld om van Knokke te blijven houden.

Voor je liefhebbende vrouw, dochter en kleinkinderen is er zo oneindig veel meer om je niet te vergeten, - we delen in hun rouw.

Jimmy, je blijft onder ons, hoezeer je nu ook de kring Knokkenaars gaan vervoegen zijt die op ons neerkijken.

Jimmy, vaarwel...

*************

In het boekje "Knokkenaars" voor de leden 1982 zal een bijzonder hoofdstuk geweid worden aan Jimmy. Deze uitgave verschijnt aanvang januari 82.