Wil de creatieve onder ons nu opstaan?

Rita Vandewalle

Aan het raam van Rotsaert (de begrafenisondernemer), blijf ik altijd even weifelend staan. Bij elk nieuw doodsbericht verdwijnt een leven uit ons leven.

Een nieuwe aanpassing, en dit hoor ik aan de reactie van de mensen die naast en rond me staan.

“Je kent hem toch, hij was jâren bij de muziekvereniging”, of “ze wandelde hier elke dag voorbij...”.

En alhoewel ik geen binding heb met die overledene.., toch zal ik hem, of haar, nu missen uit ons straatbeeld. Bij ieder heengaan lijkt het immers alsof er telkens weer een stukje grond onder ons eigen bestaan wordt weggetrokken.

Het is een ‘leven’ méér dan een onafgebroken komen en gaan. En alhoewel ik bewondering voel voor de nieuwe tijd en onze jongere jeugd, toch hou ik het meest van de oude tijden van oudere mensen. Ik ben blij dat ik “vroeger” gekend heb, om het “nu” te begrijpen en te waarderen.

Zo kan ik met vertedering toezien hoe mama vasthoudt aan haar kolenkachel, haar ouderwetse soep, en haar was die bij vriesweer nog stokstijf buiten hangt. Ik herinner me het opstaan thuis... De kachel stond rood gloeiend te ronken, en bij schemering at ik mijn voorgesmeerde boterhammen, terwijl een oude radio het weer voorspelde.

Hoe kan ik mijn dochter uitleggen dat ik ons comfort wel héérlijk vindt, maar nooit zo gezellig. Centrale verwarming, droogkast, halogeen verlichting, of een C.D. met zuivere klanken, kunnen voor mij de kilte van een dageraad niet verzachten. Het is de sfeer, en het zijn de mensen die mét en rond ons leven die de kwaliteit van ons geluk mede bepalen.

Daarom wil onze vereniging zich blijven inzetten om het volkseigen te bewaren. Een erfenis die we niet mogen onthouden aan onze kinderen.

Onze aktiviteiten zijn dan ook afgestemd op het levendig houden van herinneringen. Denk maar aan het Festival van het Vlaamse Visserslied. Die blijheid in de zaal bij het horen van oude vissersliederen mag nooit verloren gaan.

Ook nu vroegen wij ons af hoe onze mensen hun vrije tijd nuttig besteden.

Daarom wil HEYST LEEFT een hobby-weekend inrichten.

Misschien bouw jij wel miniatuurhuisjes of -schepen? Ook hobby’s zoals poppen, heksen, garnalen pellen, schilderen, tekenen, droge bloemen, bloemschikken, smeedwerk, zijdeschilderen, potten bakken en vele andere...

Dit hobby-weekend gaat door in de zaal Ravelingen tijdens het Paasweekend, met mogelijkheid van verkoop van eigen werk.

Wie belangstelling heeft kan kontakt openemen met de Voorzitter of iemand van het bestuur van Heyst Leeft. Wij rekenen op uw medewerking om van dit weekend een onvergetelijk sukses te maken.

Wil de creatieve onder ons nu opstaan?

Rita Vandewalle

Aan het raam van Rotsaert (de begrafenisondernemer), blijf ik altijd even weifelend staan. Bij elk nieuw doodsbericht verdwijnt een leven uit ons leven.

Een nieuwe aanpassing, en dit hoor ik aan de reactie van de mensen die naast en rond me staan.

“Je kent hem toch, hij was jâren bij de muziekvereniging”, of “ze wandelde hier elke dag voorbij...”.

En alhoewel ik geen binding heb met die overledene.., toch zal ik hem, of haar, nu missen uit ons straatbeeld. Bij ieder heengaan lijkt het immers alsof er telkens weer een stukje grond onder ons eigen bestaan wordt weggetrokken.

Het is een ‘leven’ méér dan een onafgebroken komen en gaan. En alhoewel ik bewondering voel voor de nieuwe tijd en onze jongere jeugd, toch hou ik het meest van de oude tijden van oudere mensen. Ik ben blij dat ik “vroeger” gekend heb, om het “nu” te begrijpen en te waarderen.

Zo kan ik met vertedering toezien hoe mama vasthoudt aan haar

kolenkachel, haar ouderwetse soep, en haar was die bij vriesweer nog stokstijf buiten hangt. Ik herinner me het opstaan thuis... De kachel stond rood gloeiend te ronken, en bij schemering at ik mijn voorgesmeerde boterhammen, terwijl een oude radio het weer voorspelde.

Hoe kan ik mijn dochter uitleggen dat ik ons comfort wel héérlijk vindt, maar nooit zo gezellig. Centrale verwarming, droogkast, halogeen verlichting, of een C.D. met zuivere klanken, kunnen voor mij de kilte van een dageraad niet verzachten. Het is de sfeer, en het zijn de mensen die mét en rond ons leven die de kwaliteit van ons geluk mede bepalen.

Daarom wil onze vereniging zich blijven inzetten om het volkseigen te

bewaren. Een erfenis die we niet mogen onthouden aan onze kinderen.

Onze aktiviteiten zijn dan ook afgestemd op het levendig houden van herinneringen. Denk maar aan het Festival van het Vlaamse Visserslied. Die blijheid in de zaal bij het horen van oude vissersliederen mag nooit verloren gaan.

Ook nu vroegen wij ons af hoe onze mensen hun vrije tijd nuttig besteden.

Daarom wil HEYST LEEFT een hobby-weekend inrichten.

Misschien bouw jij wel miniatuurhuisjes of -schepen? Ook hobby’s zoals poppen, heksen, garnalen pellen, schilderen, tekenen, droge bloemen, bloemschikken, smeedwerk, zijdeschilderen, potten bakken en vele andere...

Dit hobby-weekend gaat door in de zaal Ravelingen tijdens het

Paasweekend, met mogelijkheid van verkoop van eigen werk.

Wie belangstelling heeft kan kontakt openemen met de Voorzitter of iemand van het bestuur van Heyst Leeft.

Wij rekenen op uw medewerking om van dit weekend een onvergetelijk sukses te maken.