04/04/1917, Winter aan de grens, Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië (www.delpher.nl)

Winter aan de grens.

't Kanaal Sluis-Brugge is berijdbaar. Het ligt echter slechts een KM. ongeveer op Nederlandsch gebied; daar wordt druk schaatsen gereden. Maar het publiek moet 50 meter van de grens blijven.

Aan den overkant van den draad, op het Belgisch gedeelte, ziet men Duitsche officieren en soldaten rijden en ook een aantal burgers. Deze laatsten moeten op hun beurt ook op eenigen afstand van de grens blijven. De draad boven 't ijs is slechts een kleine hindernis, want hjj behoort niet tot de bekende versperring. Sommige Duitsche militairen, die gaarne eens op Hollandsch gebied souden willen rijden, omdat, naar ze beweren, de baan daar beter is, moesten door Hollandsche grenswachten er op gewezen worden, dat ze ook voor 't JJsvermaak Hollands neutraliteit dienen te eerbiedigen. Er zijn nu veel troepen in Noord-Vlaanderen, veel meer dan eenigen tijd geleden. En er wordt door soldaten op de kanalen druk geschaatst.

Zoowel voor Nederlandsche als Belgische burgers biedt de grens een onaangename hindernis. Andere jaren is bjj vorst de vaart Brugge—Sluis 't tooneel van eigenaardig ijsvermaak. Voor de Belgen van Brugge en Damme en ook van verder, die per trein of tram naar Brugge kwamen, was een reisje naar Sluis op „schaverdijnen" bijna een klassieke tocht. Als teeken, dat men in Holland geweest was, bracht men een gekruld steenen pijpje mee, dat op pet of hoed werd gebonden en een „Bijlikmaker", een koek, in papier met de Nederlandsche kleuren gewikkeld. Door de echte „schaverdijners" werden die popjes jaren bewaard ; zooveel pijpjes beteekenden ook zooveel reizen naar Sluis. Voor dit laatste stadje waren bet goede dagen.

De Sluizenaren zelf reden naar Brugge.