't is meie in het Polderland

‘t is meie en de zonne lacht
naar al wat groeit langs beemd en gracht
zo minnelijk en genegen
doorheen de polderwegen.

de koekoek roept, wie hoort hem niet?
de merel zingt zijn morgenlied
dat ‘t galmt over de velden
om ’ t lentefeest te melden.

het lamke huppelt door het gras
een haas springt weg in ‘t struikgewas
de eendjes duiken in het riet
langs krinkeldijk en reigaartsvliet.

wat is mijn dorp toch wondermooi
met bomen in hun lentetooi
en madeliefjes in de wei
die fluisteren zacht: mijn kind 't is mei.

o vlaanderen, in die bloesempracht
is ’t dat Maria ons tegenlacht
zo minzaam en ontroerend schoon
van uit ‘t kapelleke aan de boom.

in deze innige lentesfeer
ben ik gelukkig iedere keer
’k de rijkdom van een nieuwe dag
in 't polderland aanschouwen mag.

Alice Tousseyn
mei 1972 Oostkerke