MEDEDELINGEN
1. Het Lied over de Moord te Moerkerke (27 nov 1913)

Jos De Smet

In aflevering 1 van onze dertiende jaargang 1971, op blz 39, werd gevraagd naar de volledige tekst van het lied over de moord te Moerkerke. Ons Medelid, de heer Victor Van Damme, Graaf Jansdijk 461 Knokke, en afkomstig uit de wagenmakerij van het Molentje te Moerkerke, zond ons de volledige tekst, waarvoor wij hem van harte danken

Een Sluipmoord te Moerkerke

1.  Ja het droevig nieuws dat men nu weder hoort
Is het bewijs eener echte sluipmoord
Te Moerkerke nu laatst bedreven.
Daar liet een Heer het dierbaar leven
Hij kwam ‘s avonds van een jachtpartij
Naar zijn kasteel met zijne vrouw aan de zij
En dicht bij zijn woning gekomen
Knalde er een schot.

Refrein:  Wreed gekwetst lag te bed dien heer
Te zuchten van pijn en hartzeer
Maar door koortsen overmand
Verslechte zijn toestand;
Hij stierf in d'armen zijner vrouw
Daar was het algemeene rouw.
Ja die slag viel hard
T'was daar droefheid en smart
In eenieders hart.

2.  Dien heer getroffen die slaakte een kreet
Van smart en pijn die het luchtruim doorsneed
Hij riep op zijn dierbare vrouw
Ach loop toch om hulp algauw.
Maar zij was daar zoo zeer van aangedaan
Zij kon niet spreken, ja zelfs niet gaan
Zij stond als genageld aan d’aarde
Van angst en schrik.

3.  De dienstboden hadden het schot gehoord
Zij liepen seffens naar de plaats dan voort
Zij vonden hun meester ten gronde
Gekwetst ja door menige wonde.
Men droeg hem binnen het kasteel
‘t Was daar geschei, ‘t was een droevig tooneel
Dokters werden seffens ontboden
Al uit de stad.

4.  ‘t Slachtoffer had nog een goede nacht
Niemand die had daar het ergste verwacht
Nochthans zijn toestand kwam te verslechten
Een priester gaf hem de gerechten
Hij sprak: ‘k ga sterven, ik word ‘t gewaar
Maar vergeef het aan de moordenaar.
En in de armen zijner vrouw
Gaf hij den geest.

5.  Nu zijn de gendarmen te saam op zoek
Achter den dader langs kanten en hoek
Mochten zij hem nu gauw ontdekken
Dat zou de mensen wat gewekken.
Met den moord brengt die laffe bandiet
In de woning weemoed en groot verdriet
Geen ruste zal die kerel nog hebben
Noch dag noch nacht.