Strandleeuw... een ezel apart ?

De keuze van het embleem voor onze vereniging is een spontane inval geweest, die nochtans een blijvend vraagteken heeft meegekregen. Wie waren en zijn nog de “de strandLEEUWEN”? Wordt er alleen bedoeld de koppige maar sterke grijze vierpotige langoor die destijds op het strand werd ingezet voor allerlei karweitjes of waren het de doorwaaide strandwerkers die in 1928 reeds een carnavalsmatch speelden tegen onze supportersclub? ... Of allebei?

Laat dit een mysterie wezen, want het was zeker geen kopzorg voor onze pioniers die zich vijftig jaar geleden verenigd hebben in café Sportwereld, de bakermat van de Heistse aanhangers van wielrennen, karabijnschieten en noem maar op, maar vooral de pleisterplaats van de voetbalfans.

De periode 1925-1976, met een “intermezzo” van 4 jaar oorlog, zou een lang verhaal kunnen vormen, zelfs in schuifkens. Ondanks alle wijzigingen die het verenigingsleven in de loop der jaren heeft ondergaan, heeft onze vereniging zich trouw gehouden aan haar hoofddoel, namelijk steun verlenen aan F.C. Heist.

Natuurlijk ging het heel anders in zijn werk in de twintiger en dertiger jaren. Om destijds een vergadering te beleggen moest geen rekening gehouden worden met de T.V.-programma’s, de Europacup… en moesten Jef, Louis of Pol niet gevraagd worden wanneer ze terug waren van de Costa Brava of het Gardameer.

Voor 1,25 fr werd ge binnengelaten op ‘t bal van de Strandleeuwen en voor 90 centiemen mocht de “pardessus” aan de kapstok. Om een match te zien op de weide van Goormachtigh werd 2 fr betaald en gekwetste spelers kregen van ons een vergoeding van 7,50 per dag.

Reeds op 31.1.1926 werd een autobus ingelegd voor de match te Kortrijk en op 17.2.1926 waren er 5 auto’s en muzikanten ter beschikking van de ‘spionkop’ voor de fameuze wedstrijd te Poperinge. In die tijd was het vaandel de trots van de vereniging, dermate dat in 1928 de vaandeldrager ontslagen werd wegens gebrek aan eerbied voor de vlag. “Samen uit, samen thuis”.

Met de slechte jaren van F.C. Heist gingen ook de Strandleeuwen efkens achter de maan en bleven inactief gedurende de bezetting. Na de bevrijding werd de strandleeuw-ezel nieuw leven ingeblazen. Onder het voorzitterschap van Laurent Matthys gingen de activiteiten crescendo. Vooral het uitgeven van het supportersblad ‘Groen en Wit’ (1953) met tombola ten voordele van de jeugdploegen, was een nieuwe spoorslag om tot een ruim werkingsprogramma te komen. Alle acties waren geen blijvertjes, maar wat wel bestendig werd, naast het supportersblad, is o.a.:

- steun aan het fanionelftal

- het jaarlijkse Sint-Niklaasfeest voor knapen en miniemen

- medewerking aan de carnavalsmatch

- aankoop en bedienen van geluidsinstallatie op het sportstadion

- verloten van jaarabonnementen voor alle thuiswedstrijden F.C. Heist

- drukken en verspreiden van affiches met speelkalender

En natuurlijk is de ‘Strandleeuwenpoort’ een geschenk van onze vereniging.

Ruimte ontbreekt om meerdere herinneringen op te dissen over de naoorlogse jaren, toen de gewestelijke voetbalclubs nog veel volk lokten. De dag van vandaag beloven de traditionele verenigingen wel moeilijker tijden, maar we doen als de boer: “wij ploegen voort”.

Een strandleeuw