Een lezer schrijft ons ...

Als reactie op het artikel van Georges Devent “De dichter van de Rozen“ in ons vorig nummer, schrijft Cecile Couwyzer-Dewilde uit Wondelgem:

“Met heel veel belangstelling las ik uw artikel over de familie de Gheldere in Heyst Leeft. Eventueel meen ik dat er misschien wel een kleine vergissing in vermeld staat. Eugeen Van Oye’s moeder hertrouwde niet met Karel de Gheldere. Eugeens moeder was een tante en zij hadden gemeenschappelijke voorouders zowel paterneel als materneel. Aan de hand van de bijgaande kwartierstaat zult u het best kunnen begrijpen.“

Inderdaad de kwartierstaat, die wij hier niet afdrukken, is een sluitend bewijs van haar bewering.

Zij vervolgt dan:

“Ik kan u ook nog mededelen dat tot Guido Gezelle’s leerlingen en zelfs in hetzelfde jaar van Karel de Gheldere en Eugeen Van Oye, een Heistenaar behoorde JAN DE NEVE (overgrootnonkel van Manu Desutter, Maurits Coornaert, mijzelf en zoveel andere). Hij werd geboren op het hof van Hector Coornaert waar de De Neve’s boerden, studeerde in Roeselare, werd passionist en stierf in Glasgow (Schotland) tijdens een typhusepidemie. Zijn zuster trouwde met Leopold Desutter, mijn overgrootvader.”

Uit de interessante documenten die zij ons toestuurt, haal ik de volgende passage van een brief van Eugeen Van Oye aan Guido Gezelle uit 1858:

"Het is allang dat ik u meende te schrijven, maar ik kost er nooit geraken. De vakancen brengen te vele verscheidenheid bij, en met alsan te verzetten, ben ik dan eindelijk tot dit tijdstip gekomen. Bovendien, ik heb heel de passeerde week uitgeweest: naar Brugge, Blankenberghe, Heyst (bij J. De Neve) en in zee! In zee op eene visschersloep, ‘nene nacht en een dag, wel 17 uur diep in zee..,”

Wij kregen ook de doodsbrief en het doodsprentje, die op pagina 18 zijn afgebeeld. Op dezelfde manier kwamen wij in het bezit van het gelegenheidsgedicht van Guido Gezelle bij het huwelijk van Leopold Desutter en Eugenie De Neve op 27 september 1864, de overgrootouders van Cecile Dewilde:

Het leven is zoo kort, men kan’t
niet wel genoeg doorleven
Daerom, 0 vrienden, vreugde! Want
vandage is ‘t U gegeven

Vandage is ‘t dat Gods sakrament
en zegen van hierboven
U bei voor man en vrouw erkent
en trouwheid doet beloven.

Vandage zyt gy, 0 man, niet meer
hetgeen gy waert voordezen
Vandage zal, 0 maged teer,
uw naem veranderd wezen.

Geen twee zyt gy, maer één voortaen
van lyf en ziel en herten
om de een den and’re by te staen
in liefde, leed en smerten

Geen jonkman die voor God en voor
zich zelven vry mag leven
Maer wel een man die, naer behoren,
moet al ten besten geven.

Voor kind en vrouw die God u gaf
en die God weer zal vragen,
Moet gy, van hier tot aen het graf
de pligt des huwelyks dragen.

Geen jonkvrouw meer op spel gelust
en geestverzettend praten,
Maer een vrouw die kan heur tyd en rust
voor man en kind verlaten.

Men noemde u beide “jong” tot nu,
niet zoo meer zal m’u namen
Maer “ouders” ‘t edel woord zal u
van nu voortaen betamen.

Daerom zyt vast in ‘t sakrament
bevestigd en gebonden,
en houdt Gods eigen wet geprent
tot in uwe harten gronden.

Gelukkig die met God begint
en die met God mag enden,
Dit wensch ik u, blyft wel gezind
Hier is ‘t gedicht mee t‘enden

Guido Gezelle